Als ik zou zeggen dat ik een voetballiefhebber ben zou ik liegen. Maar toch, het leek me wel wat om de finale van het wereldkampioenschap te zien. Eens kijken, waar alle ophef nu eigenlijk vandaan komt.
Goudvis
Verstand van het voetbalspel heb ik niet, maar behalve kleine opstootjes op het wel érg mooie groene veld was er weinig interessants te zien. Geen mooi voetbal, geen legendarisch mooie doelpunten, niets.
Toen na een lange zit, extra speeltijd en zelfs verlenging eindelijk een einde aan de pijn kwam (in het voordeel van Spanje natuurlijk) stelde ik mezelf de vraag wat er de komende uren zou moeten sneuvelen. Want zo werkt het toch? Verloren, dus alles moet en zál kapot zijn!
Enkele ogenblikken nadat ik de wat cynische gedachte hardop had uitgesproken was het ook daadwerkelijk zo ver: op straat werd al een poging gedaan om een bankje te slopen. In de verte (en soms wat dichterbij) knalde vuurwerk wat voor Nederlandse maatstaven wat zwaarder dan normaal leek, gepaard met zo nu en dan een sirene. Overigens was er ook vuurwerk op straat al voor en tijdens de wedstrijd, want de échte fans kijken natuurlijk niet naar de wedstrijd, toch?
Enfin, het verlies is erg jammer voor het Nederlandse elftal en voor alle oprechte fans. Jammer, maar ze hebben het toch goed gedaan! Tenminste, dat schrijven de kranten steeds… 😉
Laat ik positief afsluiten en constateren dat na morgen de Oranjegekte weer voorbij is!
