blog.keesmeijs.nl

Vanochtend vroeg stond er flink dauw op de ramen en was de temperatuur in het gele autootje ook niet echt aangenaam. Een mooi moment om de verwarming uit te proberen dus, die prima bleek te werken!

Zoals voorgenomen ben ik bij het straalbedrijf langsgeweest. De heren aldaar namen serieus de tijd om even naar De juffrouw te kijken en om over de mogelijkheden te praten.

Men wilde best stralen, maar geheel op eigen risico. De kans dat er straalgrind op plekken in de auto (bijvoorbeeld de motor) zou komen is namelijk erg groot, aldus de stralers. Ik kreeg het advies om body-off te laten stralen of om als tussenoplossing met borstelen en schuren in ieder geval het roesten te vertragen. Verder kreeg ik als tip om zinkprimer te gebruiken als grondverf vanwege de corrosiewerende eigenschappen.

Binnenkort maar eens een ei leggen!

Vrijdagavond heb ik m’n ouders meegenomen voor een ritje naar ‘s-Hertogenbosch. Het was wel leuk om m’n nieuwe passie eens in de praktijk te kunnen delen, alhoewel m’n moeder niet zo gelukkig werd van de benzinedamp rondom De juffrouw. 😉

Enfin, dit weekeinde heb ik eens rustig gekeken naar de elektrische installatie, het oliepeil gecontroleerd en gekeken hoe het plaatwerk onderin de accubak nog is. Verder heb ik het bagagerekje onder het dashboard weggehaald voor een flinke schoonmaakbeurt en een nieuwe verfbeurt.

Gelukkig viel mijn (overigens nog onervaren) oog weinig op, behalve dat de roest op het spatbord linksachter dusdanig is doorgegaan, dat een nieuw spatbord wellicht een betere optie is dan repareren. 🙁

Geprutste bekabeling voor stralers voor

Onder de kofferklep trof ik prutswerk aan, bedoeld om eventuele stralers op de voorbumper van stroom te voorzien. Aangezien ik niet van plan ben om er ooit nog iets mee te doen, heb ik even flink opruiming gehouden en het zaakje verwijderd.

Morgenochtend ga ik even bij Straalbedrijf Boxtel B.V. langs, om samen te bekijken wat we aan de roest kunnen doen. Ben benieuwd!

Tot slot kan ik vermelden dat het verbruik op dit moment met 130 gereden km en 13,68 liter brandstof op ongeveer 1:10 uitkomt, prima dus!

Op Carros.nl las ik het volgende artikel:

De Volkswagen Kever stond in nazi-Duitsland symbool voor de vooruitgang en groeide uit tot de meest populaire auto ooit. Maar dat de originele ontwerper van de Kever een Jood was, Josef Ganz, werd lange tijd ontkend.

Paul Schilperoord reconstrueerde de spannende ontstaansgeschiedenis van deze legendarische auto. In Het ware verhaal van de Kever herschrijft Schilperoord de geschiedenis van de wereldberoemde Volkswagen Kever.

Model met gesloten carrosserie

Na jarenlang onderzoek komt de auteur tot een opmerkelijke conclusie: de eerste baanbrekende ontwerpen van Hitler‘s Volkswagen Kever waren van de hand van de joodse ingenieur Josef Ganz en niet, zoals tot nu toe altijd werd aangenomen, van Ferdinand Porsche.

Dit boek beschrijft het tragische leven van Ganz: van zijn eerste schetsen en prototypes van zijn Maikäfer tot zijn vlucht voor de nazi’s naar Zwitserland. Van zijn vele rechtszaken voor de erkenning van zijn bijdragen aan de Kever tot zijn dood in 1967. Hij stierf in Australië, berooid en vergeten. Paul Schilperoord geeft hem met dit bijzondere boek zijn rechtmatige plek in de geschiedenis weer terug.

Lasser aan het werk

Het ware verhaal van de Kever vertelt het meeslepende en niet eerder vertelde verhaal achter de auto van de eeuw – een verhaal vol intrige en spionage dat Josef Ganz zelf op zijn sterfbed omschreef als: a crime story even Hitchcock could not invent.

Model cabriolet

Aanstaande zondag zal het eerste exemplaar van het boek worden uitgereikt aan Bavo Galama op het Oldtimer Festival op Circuit Zandvoort. Er worden schijnbaar ook prototypes uit begin vorige eeuw van de Maikäfer getoond, dus reden genoeg om een kijkje te nemen!

Gisterenmiddag heb ik samen met Lieke een wat langer tochtje gemaakt. We zijn Ivar gaan opzoeken in Nijmegen, een mooi eindje rijden vanuit Boxtel.

Boxtel-Nijmegen zonder snelweg

Voordat de rit van start ging, heb ik de bandenspanning maar eens op peil gebracht. Blijkbaar niet onverstandig, want de laatste keer had ik verkeerd in de tabel met geadviseerde spanning gekeken en reed met veel te slappe banden rond. 🙁

Verder blijkt de benzinemeter defect, dus hebben we een kleine hoeveelheid benzine in de voorklep opgeborgen om problemen onderweg (erg vervelend als je stilstaat…) te voorkomen. Hopelijk werkt het waarschuwingslampje wel, maar dat is even afwachten natuurlijk… 🙂

Onderweg

Na een rit van ruim een uur kwamen we heelhuids in Nijmegen aan. Op de meeste stukken (veel drempels en rotondes) hebben we nog geen 80 km/u gereden, dus lekker rustig aan en tijd genoeg om van het mooie Brabantse land te genieten.

Er waren veel afgesloten wegen in de stad vanwege festiviteiten omtrend de bevrijding van de Duitsers in 1944, dus hebben we het laatste stuk met de TomTom genavigeerd (de rest lekker ouderwets met routebeschrijving op papier!).

Lieke kijkt in de spiegel

Op de terugweg (wel met TomTom) was het wel mogelijk om wat langere stukken wat harder te rijden. Het weggedrag was dankzij de bandenspanning een heel stuk beter als eerdere keren merkte ik op, maar het (scherp) sturen gaat nog niet helemaal naar wens. Het eerste onderhoud zal voornamelijk worden gedaan aan de stuurinrichting en (ophanging van) de voorwielen vermoed ik zo. 😉

Trots achter het stuur

Onderweg zijn we even gestopt om kort te pauzeren en om te bedenken in welke vorm ons avondmaal plaats zou gaan vinden.

Groene 1300 uit 1970

In Balkum aangekomen voor ons avondmaal, kwamen we een groene 1300 uit 1970 tegen. De eigenaar snelde meteen naar buiten om even gezellig een praatje te maken en om De juffrouw aan een vergelijkend waren onderzoek te onderwerpen. 😉 Verder gaf de liefhebber (we hebben elkaar eigenlijk niet voorgesteld, alleen de Kevertjes waren belangrijk…) de tip om lid te worden van de Keverclub Nederland, wat ik ook zeker ga doen!

Vanochtend heb ik de binnenkant van De juffrouw flink uitgepoetst met allesreiniger, en een stukje op de snelweg gereden met open ramen. Gelukkig is het meeste van het muffe luchtje verdwenen, maar ik vermoed dat er pas écht goed gepoetst kan worden als ik het gehele interieur eens verwijder en terugplaats, of eventueel zelfs vervang.

De juffrouw

Mooi hè? Ondanks wat hardnekkige roest (hierover zometeen meer) kon ik het gewoon niet weerstaan om het gele autootje van de vorige eigenaar over te nemen.

Detail achterkant

In het autootje ligt een 1300 motor, maar wat de exacte cylinderinhoud is, is me onbekend. In de papieren staat de exacte cylinderinhoud namelijk geheel niet genoemd? Vreemd…

Bouwjaar 1971

Rijden op de snelweg viel me redelijk mee, ondanks de bijna 38 jaar oude techniek. Op een rustig stuk heb ik even iets harder dan 125 km/u gereden, maar besloot om niet uit te proberen wat de topsnelheid is. Het Kevertje blijkt redelijk gevoelig voor zijwind, dus voelde zo’n 100 km/u een stuk comfortabeler (en veiliger) aan.

Origineel radiootje

Naast een rustig landweggetje heb ik eens wat beter naar het originele Pianola radiootje gekeken. Ondanks het prachtige stukje klassieke techniek, is het wellicht wel iets om in de toekomst een wat modernere versie te plaatsen.

Waarschijnlijk vervloekt menig Keverliefhebber me nu, maar om eerlijk te zijn heeft een functionaliteit zoals CD’s afspelen ook wel iets wat mij betreft… 😉

Ontgrendeling gordels

Van de ontgrendeling van de veiligheidsgordels ontbreekt een kapje. Eenvoudig om te maken!

Roest carrosserie (deur bestuurder)

Op de bekende plekken zit roest, helaas… Onderaan de deur.

Roest carrosserie (onderkant)

Onderaan de carrosserie.

Roest carrosserie (dak)

Helaas ook op het dak…

Roest carrosserie (scheur)

En onderin de carrosserie zit een scheur in het plaatwerk.

Ondanks de aandachtspunten maak ik me niet zo’n zorgen om De juffrouw. De vorige eigenaar heeft al een heleboel werkzaamheden verricht waaronder aan de versnellingen, de motor, een stuurkogel en handrem. Binnenkort zal ik eens een plan gaan maken met een wat meer ervaren Keverliefhebber. Afhankelijk van hoe lang en heftig m’n Keverkoorts verder doorzet, kan het gele autootje verder in ere hersteld worden.

Een dag later en een aantal ritjes verder ben ik nog steeds erg blij met het Kevertje, inmiddels De juffrouw gedoopt. Het leuke is dat veel mensen op straat spontaan een glimlach op hun gezicht toveren als ik langs kom snorren in het gele autootje. 😀

Het dashboard van De juffrouw

Inmiddels heb ik wel een aantal puntjes van aandacht gevonden (met name roest), maar heb er niet minder plezier om! Voor de APK zijn we pas in augustus 2010 aan de beurt, dus indien nodig nog meer dan voldoende tijd om wat te knutselen…

Morgenochtend ga ik eerst maar eens beginnen met een goede poetsbeurt aan de binnenkant, in de hoop dat de muffe lucht uit het inmiddels bijna 38 jaar oude Kevertje te verdrijven is. Flink rijden met open ramen hielp al veel, maar poetsen kan geen kwaad vermoed ik zo. Ook heb ik maar een nieuw kentekenbewijs aangevraagd, aangezien de originele papieren nog nét niet van ellende uit elkaar vallen.

Morgen meer, misschien nog wat foto’s van de buitenkant!

Al een hele tijd zeur ik over Kevertjes tegen de mensen om me heen en overwoog eerder om er daadwerkelijk eentje aan te schaffen.

Een stuk sneller dan mijn bedoeling was, maar vandaag was het dan zover!

Der große Tag. Endlich VW-Besitzer!

Op Marktplaats.nl kwam ik een gele Kever 1300 uit 1971 tegen, eerder vertroeteld door een liefhebber. Het leek een mooie kans, welke ik dus gegrepen heb!

Snel meer, met wellicht een fotootje hier en daar.

Vandaag was het weer een prachtige dag. Vanochtend ben ik maar eens op de Vespa naar de zaak gereden, wat een genot! Een tijdje geleden overwoog ik om een oude Volkswagen Kever te kopen en om afstand van het rode monster doen, maar met weer zoals vandaag ben ik toch wel blij dat ik het niet heb gedaan.

Wellicht, is het allebei wel wat… 🙂

Vespa LX50 4-takt